TRIBACA

TRIBACA

in verbis Petronii Arbitti.

Quo margarita cara Tribaca Indica?

An ut Matrona ornata phaleris pelagiis

Attolat pedes:

Significat Bartholino margaritam, quae tribus bacis unionibusque insertis constabat: quippe binos ternosque elenchos, aureâ bracteâ coniunctos, atque auribus suspensos, in monumentis antiquis, non raro cernere est. Graece τρίγληνον: Ita enim inter plurimas Inaurium notiones, ultimô locô, addit Pollux, Onomastic. l. 5. c. 16. apud Homerum reperiti τρίγληνα ἕρματα, ὡς τριῶν ἔιδωλα κορῶν ἔχοντα, tamquam trium pupillarum formam habentia: Occurrit autem locus Il. ξ. v. 183.

Ε᾿νδ᾿ ἄρα ἕρματα ἧκεν ἐυτρήτοισι λοβοῖσι

Τρίγληνα, μορόεντα.

Quod repetit quoque atque indigitat, Il. σ. v. 295.

Ε῞ρματα δ᾿ Ε᾿υρυδάμαντι δύω ςθεράποντες ἔνεικαν

Τρίγληνα, μορόεντα.

Ubi Scholiorum brevium Auctor exponit: τρικοράκοσμα, τριόφθαλμα, τρίκοκκα. Ita ut Τρίγληνα sint omnino Inaures, triplicis pupillae figuram habentes Ita enim apud Dioscoridem, l. 1. c. 176. genus mespili quoddam τρίκρκκον appellatur, quod tria intus habeart ossicula veluti grana. Unde similitudine quoque tractâ, notante Henricô Stephanô, apud Athenaeum, l. 8. Hecate dicitur τρίγληνος, quae alias Τρίμορφος, Graecis Latinisque Triformis. Τρίπος idem Inaurium genus dici videtur apud praefatum Pollucem, annotante Cael. Rhodigmô, Antiq. Lect. l. 8. c. 15. ubi tamen non diffitetur, alia etiam huius vocis significata esle. Iconem istiusmodi Τριγλήνου ἔρματος seu Tribacae exhibet ex Pignorio, Caspar. Bartholin. de Inauribus Veterum, c. 2.